Co to jest rezystancja styku przejściowego i jak sobie z tym poradzić

W celu niezawodnego i długotrwałego użytkowania styków przełączających urządzeń elektrycznych można zastosować metodę sztucznego starzenia się styków (mechaniczne zniszczenie filmów tlenkowych, które powstały, jeśli styki były otwarte przez długi czas, co zmniejsza ich rezystancję styków). W tym celu wygodnie jest użyć spiekania (chociaż tylko w przypadku silnych styków urządzeń wysokiego napięcia). Styki w stanie zamkniętym lub zamknięte po długim czasie w stanie otwartym przez połączenie ich poprzez rezystancję ze źródłem zasilania, emf co wystarczy, aby rozpocząć spiekanie. Gdy pole elektryczne w filmie osiąga wartość około 10 do 6 stopni V / cm, prąd gwałtownie wzrasta przez styki, a napięcie na stykach spada do 0,3 - 0,5 V. Dopasowanie pozwala znacznie zmniejszyć rezystancję styku przejściowego. Stan spiekania zależy od napięcia na styku, około około 0,3 V.

Idealny kontakt przy minimalnej rezystancji kontaktu można uzyskać tylko w próżni. Dlatego obecność filmów tlenkowych w dowolnych częściach kontaktowych i drutach sugeruje, że jakość związków kontaktowych zależy przede wszystkim od profesjonalizmu tego kontaktu. Wybór narzędzi do tworzenia kontaktów ma tutaj drugorzędne znaczenie. Po prostu ktoś uwielbia bloki zacisków, rozumie ich funkcje i wie, jak z nimi dobrze pracować, a ktoś nie może żyć bez lutownicy. Więc przysięgają na nieskończoność. Chociaż w zasadzie możesz nauczyć się nawiązywać dobre i bezproblemowe kontakty w jakikolwiek cywilizowany sposób.

Jeśli do połączenia drutów zostanie użyte spawanie, wszystkie trudności w zwalczaniu przejściowego oporu stykowego znikną same. Normalnie wykonany spawany styk nie ma oporu przejścia! Jeśli tak, jest to bardzo nieznaczne.

Jak rozumiem, ten artykuł można uznać za trzecią część serii artykułów na temat bloków zacisków VAGO))
W skrócie, istotą problemu jest to, że w blokach zaciskowych VAGO udaje im się połączyć 2 przewody, na przykład o przekroju 4 mm2, przez powierzchnię styku o powierzchni mniejszej niż 4 mm2, na przykład 3 mm2))?))
W tym artykule pogrubiono nacisk na fakt, że obszar kontaktu przejściowego nie jest ważny !!!:

Weź normalny stycznik 4-biegunowy i zmierz rezystancję przez 1 biegun (para styków), otrzymamy rezystancję przejścia R
Jeśli połączymy równolegle wszystkie 4 bieguny, otrzymamy opór R / 4, DLACZEGO?!?! ponieważ OBSZAR !! powierzchnia styku zwiększona 4 razy.
Chociaż sądząc po wyróżnionym tekście, powinniśmy mieć taki sam opór z jednym biegunem jak z 4 .... = R
dotyczy to WAŻNOŚCI OBSZARU powierzchni styku.

Zgadzam się z tym i na tej podstawie możemy wywnioskować
aby rezystancja styku miała minimalny wpływ na ogólną rezystancję obwodu, powierzchnia powierzchni styku musi być WIĘCEJ !! odcinki podłączonego kabla !!!

Można spierać się o niezależność oporu od obszaru styku. Istnieją duże wątpliwości, niech sprawca udowodni swoją rację.

Nie o tym pomyślałem. Dana formuła pochodzi z wyników większej liczby eksperymentów i pomiarów i jest opisana w dowolnym podręczniku na temat urządzeń elektrycznych. Z teorii urządzeń elektrycznych: „Rezystancja przejścia stykowego nie zależy w dużej mierze od wielkości konwencjonalnej płytki kontaktowej. Jednak wraz ze wzrostem prądu znamionowego należy również zwiększyć powierzchnię zewnętrzną części kontaktowych, ponieważ straty rosną wraz z prądem, a do ich rozproszenia potrzebna jest większa powierzchnia”, t. e. potrzeba dużej powierzchni styku powstaje nie w celu zmniejszenia rezystancji przejścia, ale w celu zwiększenia radiatora ze styków. Chociaż pośrednio, wymiary powierzchni kontaktowych wpływają na odporność na przejście, ponieważ im mniej ciepła jest usuwane z materiału, tym większa odporność na przejście, ale jest to wpływ temperatury ogrzewania i procesu utleniania.

Absolutnie się z tym zgadzamYura Yakovlev. Ponadto podczas spawania integralność przewodu jest praktycznie przywrócona. Jeśli przy jakimkolwiek mechanicznym połączeniu występuje maksymalna dyfuzja powierzchni, wówczas podczas spawania - wiązanie międzycząsteczkowe. Jak stwierdzono w artykule, rezystancja integralnego przewodnika (to znaczy spawanego) będzie w jakikolwiek sposób mniejsza niż rezystancja jakiejkolwiek rezystancji styków!

Zgadzam się z autorem w prawie wszystkich kwestiach. (Względna) niespodzianka dotyczy tylko obszaru kontaktu. Wydaje się, że to był kurs w szkole średniej. Ściśle mówiąc, powierzchnię styku można uznać za element (rezystor) zawarty w obwodzie. Jednak w trakcie fizyki szkolnej istnieją wzory do obliczania wartości rezystancji, w których ma miejsce pole przekroju przewodnika. „Nie wybijaj siekiery”. Tj. Aby spierać się o „nieistotność” obszaru kontaktu, uważam to za godne. Bloki zacisków „Vago” i, jak każda inna firma, są prawdopodobnie pomyślane do montażu girland na diodach LED, żarówkach z latarek itp. Instalacja okablowania sieciowego na nich jest po prostu niebezpieczna !!! Ci, którzy udowodnią swoją przydatność, po prostu opracują MZDU od firmy handlowej. Całkowicie popieram pomysł lutowania, jeśli lutowanie odbywa się za pomocą miedzi. Lutowanie zwykłym lutem jest dość ryzykowne. W mojej praktyce zwykłe skręcanie miedzi, wykonywane kompetentnie w warunkach stale wysokiej wilgotności (Łotwa), działa od ponad 25 lat. Przy ustalonych maksymalnych obciążeniach nie ma ogrzewania! Pisałem wcześniej, ale powtarzam, - listwy zaciskowe, tylko do węży i ​​przyssawek. Niejednokrotnie, powtarzając taką „kreatywność”, wyrzuciłem gniazda z dziesiątkami bloków zacisków.

Wyjaśnijmy jeszcze raz moje powody. Kiedy mówię, że rezystancja przejścia jest praktycznie niezależna od obszaru styku, mam na myśli czysty kontakt (pozbawiony warstw tlenkowych). To matematycznie potwierdza formułę podaną w artykule. Oczywiście podczas utleniania temperatura kontaktu wzrasta, a jego odporność wzrasta, więc obszar kontaktu musi zostać zwiększony, aby usunąć z niego jak najwięcej ciepła i spowolnić proces utleniania.

A potem, jeśli ktoś bardzo martwi się, że lubię listwy zaciskowe WAGO, to przyznaję, że uwielbiam rzeczy i technologie, które znacznie ułatwiają wykonywanie niektórych prac, aw niektórych sytuacjach można i należy z nich korzystać.

z tym samym sukcesem udowodniłem coś przeciwnego w przykładzie z stycznikiem 4-biegunowym ...
Mogę założyć, że powyższy artykuł i formuły odnoszą się do kontaktu punktowego ..., tj. PUNKT z bardzo małym obszarem ... i powinieneś prawdopodobnie rozważyć jakiś kontakt powierzchniowy, który ma obszar ...
ale powtarzam ...
jeśli stawiamy kontakt ze stykiem o powierzchni 10 mm2 na kablu o przekroju 185 mm2, to bez względu na to, jak mały jest rezystancja styku ..., spali się z nami .., ponieważ w tym miejscu będzie wąskie gardło (jak w bezpośrednim i w przenośni)

Nikt się nie bawi, że w tym przypadku taki kontakt może się wypalić. Wszystko zależy od przepływu prądu i tego, jak ten kontakt jest wykonany.

A jeśli chodzi o kontakt punktowy, to rozmiar widocznego i faktycznego obszaru kontaktu pokrywa się, ponieważ kontaktowanie odbywa się tylko w jednym punkcie, tj. wszystko to dotyczy kontaktu powierzchniowego (kontakt fizyczny występuje wzdłuż szeregu punktów na powierzchni styków). Nawiasem mówiąc, styk punktowy jest stosowany w przekaźnikach małej mocy, ponieważ tam, ze względu na ich mały rozmiar, nie jest możliwe wytworzenie normalnych sił docisku. A teraz wszyscy będą przerażeni: opór styku punktowego jest mniejszy niż powierzchnia! Mogę sobie wyobrazić, jak teraz, po tym frazie, wszyscy poczują się urażeni. Sam kontakt elektryczny jest zjawiskiem złożonym i, nawiasem mówiąc, wciąż nie jest w pełni zrozumiały i nie jest całkowicie poprawne podejście do niego z jednym tylko prawem Ohma.

Przeszukałem komputer. Spójrz na jedną interesującą małą książkę (w sumie pięćdziesiąt stron): https://plv.electricianexp.com/kontakty.zip Tam, o kontaktach elektrycznych, napisano wiele ciekawych rzeczy.

I tak nie przekonuję się, że listwy zaciskowe z płaskimi zaciskami sprężynowymi są panaceum na wszystkie bolączki. Tyle, że w ich konstrukcji nie ma nic przestępczego i wyraźnie nie warto skupiać się na niewielkim obszarze dotykania styku w takich blokach zacisków, ponieważ jeśli nie dopuścisz do utleniania, a zatem przegrzania styku (a konstrukcja takich bloków zacisków zapewnia prawidłową instalację), istnieje niewielka powierzchnia styku nie odgrywa w tym przypadku dużej roli.

nuuuu ... i dlaczego styk się pali ..? przypuśćmy, że prąd przepływa 90% dopuszczalnego prądu kabla, a styk jest „idealnie” wykonany))), posrebrzana powierzchnia ..., idealna siła docisku ...., tak nawet jeśli jest spawany przez spawanie ...
w każdym razie .. ten styk spłonie, przekrój płytki kontaktowej powinien być DUŻY niż kabel

Bezpośrednio wyłania się jakaś mantra. W twoim przykładzie, z różnicą przekroju wynoszącą 18,5 razy, kontakt z pewnością kiedyś się wypali. Zgadzam się z tym. Ale to nic nie znaczy. O ile mniejszy jest obszar styku tego samego WAGO niż pole przekroju podłączonych przewodów? Czasami? A jeśli jest jakaś różnica, to może kompensuje ją konstrukcja bloku zacisków (warstwa cynowo-ołowiowa i wysokie dociskanie styków) i w ten sposób zapewniony jest stabilny opór styku? Uwzględnia to, co jest napisane w artykule, tj.przy czystym i nieutlenionym styku obszar styku praktycznie nie wpływa na rezystancję przejścia, a jeśli kontakt nie zostanie utleniony, nie wpłynie na niego podczas pracy (rezystancja przejścia pozostanie minimalna możliwa).

obszar powinien być DUŻY, ale nie równy lub mniejszy, tk. rezystancja styku jest większa niż rezystancja stałego przewodu ... i żadne warunki (siła, temperatura, utlenione styki) nie mogą zrekompensować niewystarczającego obszaru przejścia .....
ehhh zmuszony do czytania książek)))
cytat z książkihttps://plv.electricianexp.com/kontakty.zip

jak rozumiemy (jak powiedziałem))) IDEALNY styk punktowy jest obecny tylko teoretycznie (kontakt w punkcie, którego powierzchnia dąży do zera ...), ale w praktyce mamy kontakt typu POWIERZCHNIA (nawet w przekaźnikach niskoprądowych styka się nie punkt, ale powierzchnia, choć wystarczająco mała) ...
Styk powierzchniowy składa się z zestawu styków punktowych, których liczba wzrasta proporcjonalnie do siły ściskającej ...., tj. jeśli zwykły punkt kontaktowy ma rezystancję R, to kontakt powierzchniowy, który ma co najmniej trzy punkty kontaktowe, ma już rezystancję R / 3, a jeśli naciskasz mocniej, liczba takich punktów wzrośnie, a rezystancja zmniejszy się .., a im większa powierzchnia, tym więcej takich punktów wydaje się, że inne rzeczy są równe ......
ps cytat odnosi się do WYGLĄDU POWIERZCHNI KONTAKTU (to nie do końca tak myślisz)))))), jeśli mamy powierzchnię styku wynoszącą co najmniej 100 m2 i NIE naciskaj jej, wówczas opór przejścia będzie świetny .., ale jeśli wywrzesz niewielki nacisk na takie kontakty, .. ze względu na DUŻĄ powierzchnię będziemy mieli WIĘCEJ liczby punktów kontaktowych niż w kontakcie o powierzchni 1 mm2 przy tym samym ciśnieniu

Kiedyś wspomniałem, że jedną i tę samą teorię można interpretować na zupełnie inne sposoby ...

Pozorna powierzchnia styku jest wspólną powierzchnią ciał, na których następuje kontakt. Różni się od faktycznej powierzchni styku (platforma zdeformowanych mikrotrotion, które odbierają siły docisku styku). Tak napisałem w artykule. Co się tu mylę i jak mogę to inaczej interpretować?

Wtedy przyłożenie wystarczającej siły na powierzchnię styku 10 mm jest znacznie łatwiejsze niż na powierzchnię 100 m. Dlatego nawet w równych warunkach w drugim przypadku uzyskamy kontakt z dużym oporem przejścia.

A gdzie w jakim dokumencie, w której książce znajduje się instrukcja, aby nie używać styków, w których powierzchnia styku jest mniejsza lub równa powierzchni przekroju podłączonych przewodów?

szczerze mówiąc ... nie znam takiego dokumentu ... może nie istnieje ... tak jak nie ma dokumentu ... zobowiązującego cię do przymocowania samochodu do podłoża, aby nie leciał w kosmos w nocy, podczas pełni księżyca. ..))))
Zasadniczo, zarówno w przypadku kontaktów, jak i samochodu, jasne jest, że nie można tego przepisać. i wszystko jest jasne))))
weź CAŁY przewodnik o przekroju 4 mm2, narysuj poprzeczną sieczną płaszczyznę (mentalnie) .. i podziel ją na 2 części po lewej i prawej stronie .. w tym przypadku dwa kawałki drutu są połączone ze sobą poprzez wyobrażoną sieczną płaszczyznę przez powierzchnię styku 4 mm2, zwróć uwagę na że jest to IDEALNA powierzchnia styku, tj. są połączone na poziomie molekularnym na całej powierzchni styku 4 mm2 .....
Teraz przecinamy ten przewodnik i podłączamy go przez przekaźnik, którego powierzchnia styku wynosi 2 mm2
ze względu na POMYSŁ naszego świata fizycznego ... kontakty w przekaźniku nie leżą obok siebie, ale tylko z niektórymi punktami kontaktowymi (zgodnie z książką)))), ale nawet jeśli IDEALNIE dociskamy kontakt do kontaktów ... po wypolerowaniu i srebrzenie))) WSZYSTKO otrzymamy powierzchnię styku (2 mm2) mniejszą niż przekrój przewodnika (4 mm2), co oznacza, że ​​więcej ciepła zostanie uwolnione w tym miejscu niż na samym przewodzie proporcjonalnie do kwadratu prądu ... i kiedy kabel będzie w pełni obciążony pod względem mocy. .., w tym miejscu kontakt po prostu wypali się ...
dlatego, aby zrównoważyć rezystancję przejścia stykowego z rezystancją kabla, w naszym PRAWDZIWYM obszarze przejściowym kontakt powinien być WIĘKSZY niż odcinek kabla ... ponieważ w rzeczywistości, nawet przy użyciu płytki kontaktowej 4 mm2, obszar przejściowy będzie nieco mniejszy ...

to zrozumiałe jako biały dzień)))))

Ten spór można rozwiązać tylko poprzez rzeczywiste testy. Konieczne jest zabranie bloku zacisków Vago i bloku CO, można lutować skręt. Lepiej nie podejmować spawania, ponieważ jest jasne i trudne do konkurowania z innymi połączeniami stykowymi ze spawanymi stykami. Druty muszą mieć ten sam przekrój i przepuszczać te same prądy, tj. kontakty powinny być w takich samych warunkach. Konieczne jest zmierzenie spadku napięcia na styku w momencie instalacji i po pół roku (roku). Po spadku napięcia można ocenić rezystancję przejścia styku i jego zmianę w czasie. W przeciwnym razie wszystkie liczne spory na stronach i forach wokół bloków terminali Vago są przetaczane z pustych na puste. Potrzebne są tylko prawdziwe testy.

Poprzez zastosowanie wystarczającego nacisku na punkt styku na przygotowane druty izolowane, można uzyskać stabilnie niski opór przejściowy nawet przy polu przekroju styków równym polu przekroju przewodów.

Zgadzam się z Pavelem Baranovem w sprawie potrzeby testowania. A potem, bez względu na to, o co prosiłem, nikt nie może nawet wysłać tuzina zdjęć stopionych listew zaciskowych za pomocą płaskiego zacisku sprężynowego, i wiele się dyskutuje o tym, jak przerażające są takie listwy zaciskowe. Ci, którzy nie boją się używać przez długi czas i wszystko działa dobrze dla nich. Popieram również, że spawanie to idealny sposób na stworzenie kontaktu elektrycznego o minimalnym oporze przejściowym, ale nie zawsze jest wygodne korzystanie ze spawania, potrzebujesz specjalnego sprzętu i musisz być w stanie zrobić wszystko poprawnie. Bloki zacisków z płaskim zaciskiem sprężynowym są o rząd wielkości łatwiejsze zarówno w instalacji, jak i eksploatacji. Oczywiście nie zawsze są warte zastosowania. W szczególnie trudnych i krytycznych przypadkach możesz pomyśleć o spawaniu. Ale są opcje, kiedy nie można wszystkiego skomplikować, a podczas reklamy „połączony i zapomniany”.

Eee

aby kontakt się nie nagrzewał ... konieczne jest, aby nie mieć „wystarczająco niskiej” rezystancji, ale rezystancję mniejszą lub równą rezystancji właściwej przewodnika, a jeśli powierzchnia styku jest równa przekrojowi przewodnika, nie można tego osiągnąć, jest to zapisane w książce)))))) Już cytowałem)))
a biorąc pod uwagę fakt, że trudno jest zapewnić idealne warunki do niezawodnego kontaktu przez długi czas ... , temperatura, środowisko), rezystancja pozostaje niższa niż rezystywność kabla ...

fakt, że rezystancja przejścia zależy od obszaru, a testowanie nie jest konieczne .., przyniosłem argumenty dofig ..,)))))) nawet jeden przykład ze stycznikiem stawia wszystkie punkty na i)))
ale debata na temat niezawodności listew zaciskowych VAGO ...., wtedy oczywiście weryfikacja nie zaszkodzi)))
możliwe jest pobranie przewodu w panelu mieszkania z maszyny wprowadzającej, pocięcie na kawałki i girlanda kilku bloków zacisków VAGO i innych rodzajów połączeń ... wszystko będzie w takich samych warunkach))), pod tym samym obciążeniem .., termometr na podczerwień nie był zakłócany aby usunąć temperaturę styków ....,)))

Jeśli weźmiesz blok zacisków WAGO (zalecam stosowanie takich bloków zacisków tylko do podłączania przewodów miedzianych), to jego konstrukcja pozwala stabilnie utrzymać rezystancję przejścia na niskim poziomie bez zwiększania powierzchni styku ze względu na siłę nacisku sprężyny i powłokę cynowo-ołową punktu styku.

Konieczne jest zwiększenie obszaru kontaktu tylko w tych przypadkach, w których nie jest możliwe zatrzymanie procesu utleniania na czas, dlatego utlenianie powoduje miejscowe przegrzanie, a już wzrost temperatury prowadzi do wzrostu rezystancji przejściowej. Oznacza to, że nadal uważam, że w przypadku listew zaciskowych ze sprężynowym zaciskiem nie ma potrzeby zwiększania powierzchni styku ponad to, co zapewnia konstrukcja listwy zaciskowej, ponieważ w przypadku braku przegrzania w punkcie styku rezystancja styku nie zależy od jego wielkości (to dowodzi wzór z artykułu i teoria, zgodnie z którą kontakt uważa się za dwie płaszczyzny z mikropłyskami w postaci piramid i guzków).

Pewnego dnia jakoś się spotkam i napiszę artykuł będący kontynuacją przedstawionych tutaj myśli. Musisz tylko trochę pomyśleć i usystematyzować.

nadchodzi czwarta część eposu o oporności przejścia styku)))

Myślę, że w artykule konieczne jest potwierdzenie lub odrzucenie przykładu za pomocą stycznika, w którym rezystancja styków maleje w zależności od liczby kontaktów, tj. całkowity obszar kontaktu .. co jest sprzeczne z teorią z książki
(możesz nawet nazwać tę podsekcję błędami niektórych użytkowników)))))

Oprócz omawianych tutaj bloków zacisków, ich zalet i wad, istnieją również jednoczęściowe połączenia elektryczne zgodnie z GOST 17441-82. Mają także przejściowy opór kontaktowy, toczy się również walka o zmniejszenie oporu przejściowego. GOST jest sztywny, jasno określa wymagania dotyczące wskaźników, które zapewnią bezpieczną eksploatację w okresie remontu.
Próbowaliśmy wszystkiego. Przeprowadzili obliczenia matematyczne przy użyciu powyższych wzorów.Używane rozpylanie, miedziano-aluminiowe płyty i uszczelki, ciekłe uszczelki galu-indu, smary takie jak lit, cyatim, wazelina. Nie znaleziono idealnej metody. Ile sposobów, tyle opinii. W 1989 roku na rynku pojawiły się specjalistyczne smary. Zasada działania, która sprowadza się do wypełniania mikro- i makro-pustek proszkami metali. Rezystancję przejścia można zmniejszyć 2 lub więcej razy. Problemy są różne. W praktyce rosyjskiej istnieje taka koncepcja - przeciążenie. Jest to gwałtowne nagrzanie do temperatur, w których dochodzi do stopienia i zniszczenia styków. Wiele smarów nie wytrzymuje takiego ogrzewania, wypala się, stanowi dodatkowe źródło ciepła. Rozpoczyna się proces podobny do lawiny.

Jak pokazuje praktyka, nie ma jasnego i jednolitego zrozumienia tych punktów. Do użytku kupowane są smary niskiej jakości. Zakup środków smarnych pozostawiono na łaskę instytucji finansowych, które nie rozumiały celu zakupów. Główną rolę zaczyna odgrywać cena. Im niższy, tym większe prawdopodobieństwo sprzedaży. Za konsekwencje tych struktur nie ponosimy odpowiedzialności. T.ch. i te kwestie można omówić

Dobry dzień wszystkim!
Uważnie przeczytałem tę dyskusję i postanowiłem wyrazić swoje przemyślenia.
Moim zdaniem powyższy przykład ze stycznikiem nie jest całkowicie poprawny, ponieważ wraz ze wzrostem liczby kontaktów rośnie liczba PUNKTÓW KONTAKTOWYCH, ale nie ich obszar. W końcu kontakt rozrusznika, przekaźnika (itp. Podobnych urządzeń) jest, ze względu na swoją konstrukcję, PRECYZYJNY w istocie, powinien to być podstawa. Zasadniczo pole powierzchni styku w przypadku styków ruchomych (tj. Gdy niemożliwe jest zapewnienie wymuszonego prasowania) jest wartością bardzo, bardzo warunkową, a jakość materiału styku i jakość obróbki powierzchni są tutaj najważniejsze.
Ponadto, aby dokonać porównań między połączeniem skrętnym (z późniejszym spawaniem) a dowolną listwą zaciskową, to samo, jeśli porównasz zdrową osobę z beznogi. Która ma protezę zamiast nogi (nawet jeśli idealnie została wykonana przy użyciu nowoczesnej nanotechnologii). Oczywiste jest, że najlepszym kontaktem jest brakujący kontakt :), ale jeśli nie da się bez niego obejść, to dobry blok zacisków wysokiej jakości (na przykład WEIDMULLER) jest daleki od najgorszego rozwiązania. Dlatego ataki na WAGO są dla mnie całkowicie niezrozumiałe - terminale sprężynowe od dawna zdobyły swoje miejsce na słońcu w niektórych zastosowaniach. Wspomniana WM również nie lekceważy ich do całkowicie przemysłowych zastosowań, a nie „węże z przyssawkami” w ogóle tam działają :))
Zgodnie z metodami łączenia jasne jest, że skręcanie za pomocą „napędów” spawalniczych odbywa się tutaj (z zastrzeżeniem technologii tej procedury). Ale niestety o lutowaniu lub cynowaniu. Nie tak jasne. Po pierwsze, dodawane są co najmniej dwa przejścia kontaktów. Po drugie, wiele zależy od składu lutu (ołowiu, cyny, srebra itp.), Topnika, zgodności z warunkami temperaturowymi itp. Nie jest przypadkiem, że w wielu zastosowaniach dla styków wysokoprądowych zastosowanie lutowania (a nawet cynowania! ) - tylko wysokiej jakości końcówka zaciskana pod zaciskiem śrubowym.
Ogólnie rzecz biorąc, nie wszystko jest tak proste, jak się wydaje, wszystko zależy od konkretnych aplikacji.

TEORIA JEST DOBRA. Szkoła, fabryka, wojsko, fabryka, instytut ... Dużo teorii, a jednocześnie dużo praktyki, która od dokładnie pół wieku potwierdza teraz, że prawidłowo wykonane ułożenie (skręcenie) + odpowiedzialność (sumienie) elektryka to niezawodne połączenie. Czuję kamienie w moim ogrodzie, ale wierzcie mi - przez 50 lat nie było na mnie żadnych skarg. Musisz tylko poprawnie i dokładnie obliczyć przekroje przewodów dla danego obciążenia, w razie potrzeby sprawdzić ogrzewanie i spadek napięcia. Oczywiście mówimy o ułożeniu tylko podczas instalacji w budynkach mieszkalnych i budynkach użyteczności publicznej. Instalacja elektryczna maszyn i innych obiektów przemysłowych.sprzęt wykonuje się bez skręcania. )))

W twojej formule sam współczynnik może również zależeć od powierzchni, ponieważ zależy od kształtu kontaktu. Fakt, że zależy to od formy kontaktu, jest wspomniany w podręczniku, z którego najprawdopodobniej czerpałeś informacje. Podręcznik można znaleźć w „pojedynczym oknie dostępu do zasobów edukacyjnych”, wpisując wyszukiwanie w katalogu „Urządzenia elektryczne i elektroniczne: Podręcznik szkoleniowy” E. Telmanova. Nawiasem mówiąc, ten podręcznik mówi, co następuje: „wielkość całkowitej powierzchni będzie równa sumie rozmiary poszczególnych stron ”- odnosi się do stron kontaktowych. I dalej: „Wraz ze wzrostem siły ściskającej wzrost wielkości obszarów styku spowalnia” mówić o obszarach kontaktu, a nie o obszarze kontaktu.

W komentarzach nie można podawać linków, więc wpisz yandex „Nauka i edukacja: ocena jakości kontaktu w parze stożkowej za pomocą parametrów elektrycznych”. Przejdź do pierwszego łącza, spójrz na wykres zależności rezystancji przejścia od obszaru styku. Im większy obszar, tym mniejszy opór.

Jak zachowuje się rezystancja kontaktowa w niskich temperaturach (około 77 K)? Czy są jakieś funkcje?

Całkowicie nie zgadzam się z argumentami dotyczącymi odporności filmu tlenkowego związku glinu (

Styki aluminiowe w powietrzu utleniają się intensywniej niż miedź. Szybko zostają one rozbite przez folię z tlenku glinu, która jest bardzo stabilna i ogniotrwała i ma taką folię o dość wysokiej rezystancji - rzędu 1012 Ω x cm.) Wydaje się, że autor tak naprawdę nie rozumie, jaki to jest ogromny opór i nie zaprzyjaźnia się z podstawową arytmetyką

Styki aluminiowe w powietrzu utleniają się intensywniej niż miedź. Są one szybko łamane przez warstwę tlenku glinu, która jest bardzo stabilna i ogniotrwała i ma taką folię o dość wysokiej rezystancji - rzędu 1012 omów x cm. ????? Całkowicie się z tym nie zgadzam ... wydaje się, że autor nie zaprzyjaźnia się z arytmetyką ... to ogromny opór! Nie jest jasne, o co mu chodzi.

W przypadku, który mnie interesuje, formuła podana w artykule zawisła w powietrzu. W końcu skąd wziąć te parametry, które są w nim zawarte? Wskazane jest podanie linku do „licznych badań” lub książek na temat urządzeń elektrycznych. A jeśli kontakt nie ma sensu? A może „niezupełnie zauważony”? - To znaczy na całej długości przewodnika.

Właściwie mam praktyczne pytanie: jeśli równolegle dwa druty nichromowane o średnicy, powiedzmy 0,4 mm i długości do 10 cm (średnice i długości mogą być różne), skręcając je w „pigtail”, to jak zmieni się ich równoważny opór - najpierw ” zimno ”, a następnie - po podgrzaniu prądem 10 A? Nie mam na myśli szkolnego wzoru R || R = R / 2, ale staram się rygorystycznie uzasadnić, że nie ma sensu brać pod uwagę rezystancji przejścia w takim skręcie, szczególnie po przejściu prądu i odpowiednio utlenieniu. Krótko mówiąc, gdzie czytać, że równoważna rezystancja takiego skrętu będzie różnić się od R || R gdzieś na drugiej lub trzeciej cyfrze? O tym pokazuje doświadczenie.